Hallo allemaal!
Zoals jullie allemaal wel hebben vernomen in het nieuws is de tyfoon gelukkig meegevallen dit keer.
Ik zit nu alweer een week in Bogo dus begin weer bij het hotel.
De tweede dag (volgens mij) dat we in het hotel zaten gingen we met alle volunteers naar een loods waar noodpakketten werden gemaakt. We wisten toen nog niet hoe erg de tyfoon ging worden. In de loods waren honderden zakken met rijst en ander voedsel. Wij werden allemaal verdeelt in de loods en begonnen meteen met het inpakken van het voedsel. Ik heb de hele dag rijst in zakjes geschept (rijst is nooit meer hetzelfde). Het was echt heel erg bijzonder om mee te kunnen helpen. Normaal doe je iets voor Afrika of in ieder geval iets voor ver weg. Nu waren we iets aan het doen voor misschien wel de mensen in Bogo waar wij ook wonen.
Toen wij maandag terug gingen naar Bogo werd gelukkig duidelijk dat de schade enorm meeviel. De mensen hier waren er beter op voorbereid. De electriciteit was tijdens de vorige tyfoon uitgeschakeld voor een maand, nu hadden ze het gelukkig na een dag alweer aan de praat.
Maandag ging ik meteen naar het ziekenhuis, ik verwachtte daar wel een hoop te doen maar er waren niet meer patiënten dan normaal.
In het ziekenhuis zijn de ervaringen wisselend, sommige zijn prachtig en sommige zijn heftig.
Ik heb vorige week bijvoorbeeld twee baby's een naam mogen geven. Soms denkt de moeder niet na over een naam zoals die week, de baby was geboren en ze vroeg of ik een naam wist, later die dag gebeurde hetzelfde. Ik vind het geweldig om de baby's namen te geven :) (het waren helaas jongentjes dus merel moet nog steeds geboren worden).
Wat heftig was, was de reanimatie van een babytje. Deze was geboren met long problemen. In Nederland kan een baby met deze problemen geholpen worden maar hier hebben ze de middelen niet om een baby te redden. Deze stopte met ademhalen en de reanimatie begon. Het babytje is helaas overleden. Het baby'tje wordt dan in een kartonnen doos gestopt en aan de familie meegegeven. Het gaat er allemaal heel koelbloedig en emotieloos aan toe. Op die momenten ben ik blij dat het in Nederland wel heel normaal is om veel aandacht aan de patiënt en familie te schenken.
Op de donderdagavond is de social evening voor alle volunteers. We gaan dan eerst wat eten met ze alle en vervolgens de kroeg in. Nouja kroeg hebben ze hier niet echt. Het is een open plek met allemaal picknick tafels genaamd BBQ plaza. Het is heerlijk om daar een biertje te drinken (die maar €0.90 kost, een prijs waar ik wel aan kan wennen). Verder hebben ze veel karaokebarretjes waar we ons ook vermaken.
Dit weekend zijn we met 13 volunteers naar Malapasque island geweest. Het is een klein eiland maar het is adembenemend prachtig. Nooit gedacht dat ik ooit op een echt bounty beach zou komen. Wit strand en de zee is helder blauw, echt een paradijs. De bar is in het zand en en toen we de cocktails aan het drinken waren in de avond met allemaal kaarsjes om ons heen voelde ik me echt helemaal op me plek hier in de filippijnen. Wat denk ik wel voor te stellen is.
Ik heb ondertussen wat foto's op mijn facebook geplaatst zodat jullie iets meer een beeld krijgen bij alle verhalen.
Het transportmiddel hier is trouwens een tricycle. Het is een motor met een soort zijspan. In het begin is het spannend, maar het is nu de normaalste zaak van de wereld.

Ik wens iedereen alvast hele fijne kerstdagen toe!!!
Liefs uit Bogo
xxxxx